از مردم آزاری تا....

کسی اینجا هست که فکر کنه من مردم آزار نیستم؟ 

اگه هست حتما پست تحلیلی من درباه عکسها و نقاشیها رو نخونده 

البته یکم هم دچار خودآزاری هستم که باز هم در نوشته هایم مشهوده 

امروز میخوام یه موردی رو ذکر کنم که اگه کمی درباره مردم آزاری من شک دارید برطرف بشه 

 

۳۲ سال پیش درست روز ۱۳ فروردین بود 

چند ماهی از وقتی که فکر میکردیم پیروزی شکوهمندی نصیبمون شده میگذشت 

البته میدونید اگه فکر کنید خاندان ما جز افتخارکنندگان بودن 

اصلا هرکی همچین فکری کرده همین الان بزنه یه وبلاگ دیگه  

دوباره زدم جاده خاکی 

همه خانواده جمع شدن و واسه در کردن نحسی ۱۳ راهی دشت و دمن شدن 

تا ظهر کلی واسه خودشون تفریحات مجاز کردن و کیفور شدن 

ناهار را هم زدن تو رگ 

فکر نمیکنم جوجه خورده باشن آخه خاندان ما دل رحم هستن و دلشون نمیاد جوجه رو بخورن 

خیلی همت کنن مرغ بخورن 

بعد از ناهار هم یه چرتی زدن و بعد چای رو نوش جان نمودن 

من هرچی صبر کردم دیدم اینا خونه برو نیستن 

گفتم الانه که همه عزم برگشت کنند و این پدر و مادر ما در ترافیک گیر بیفتن 

پس راه چاره را در این دیدم که دیده به جهان بگشایم 

اینگونه شد که کورش تمدن در این روز تاریخی قدم رنجه فرمود و 

جهان رو به قدوم خودش مزین فرمود 

باشد که عالمیان از وجود ما بهره برند و مستفیض گردند از اینکه با ما در یک دوره زیسته اند 

پی درخواست نوشت:خواهشمند است گل نفرستید چون خراب میشه و پولتون هدر میره 

لطفا هدایا رو بصورت نقدی بفرستید تا ما بیشتر خوشحال بشیم 

اگه میخواید کم هدیه بدید همون بهتر که ندید 

پی تهدید نوشت:بنده اصلا اعتقادی به نحس بودن ندارم برعکس خود را آخر شانس میدانم و 

واسه همه خوش شانسی میارم پس الکی نیایید اینجا بگید نحسی و از این حرفا که قاطی میکنم.سنگین و رنگین بیایید تبریک بگید و عرض اردت کنید و هدیه خود را تقدیم کنید

پی بعد از سیزده بدر نوشت:امروز هلیا بانو حسابی بنده را شرمنده نمودند و یک تولد بصورت سورپرایز تدارک دیدند و اقوام هم در رو درواسی هدایایی رو دادند که عکس هایی از مراسم امروز به پیوست ارائه میشود تا خدای ناکرده فکر نکنید من خالی میبندم 

    

هدیه هلیا بانو